پراکسیدهای ارگانیک در مقابل اکسیدان های سنتی: عملکرد و مقایسه ایمنی

در زیر یک تحلیل تطبیقی ​​از پراکسیدهای ارگانیک و اکسیدان های سنتی از نظر عملکرد و ایمنی:

I. مقایسه عملکرد
خاصیت اکسید کننده
پراکسیدهای ارگانیک: آنها دارای خاصیت اکسید کننده قوی هستند و می توانند با بسیاری از مواد واکنش نشان دهند تا باعث احتراق یا انفجار شوند. خصوصیات اکسید کننده آنها به محتوای گروههای پراکسید و دمای تجزیه حرارتی بستگی دارد.
اکسیدان های سنتی: آنها همچنین دارای خاصیت اکسید کننده هستند ، اما در مقایسه با پراکسیدهای آلی ، واکنش اکسیداسیون آنها ممکن است ملایم تر باشد و فقط در شرایط خاص خاص خاصیت اکسید کننده قوی را نشان می دهند.

ثبات
پراکسیدهای آلی: آنها به راحتی تحت شرایطی مانند گرما ، اصطکاک و ضربه ، تولید رادیکال های آزاد و ایجاد واکنش های خطرناک تجزیه می شوند. بنابراین ، پراکسیدهای آلی معمولاً باید در دماهای پایین ، به دور از نور و ضد رطوبت ذخیره شوند.
اکسیدان های سنتی: آنها از ثبات نسبتاً خوبی برخوردار هستند ، اما ممکن است هنگام قرار گرفتن در معرض دمای بالا ، رطوبت یا تماس با سایر مواد شیمیایی نیز تجزیه یا واکنش نشان دهند.

واکنش پذیری
پراکسیدهای آلی: آنها به اسیدها ، قلیایی ها ، ترکیبات فلزی و غیره حساس هستند و مستعد تجزیه و انفجار هستند. علاوه بر این ، واکنشهای تجزیه مضاعف نیز ممکن است بین انواع مختلف پراکسیدهای آلی رخ دهد و مقدار زیادی گرما و گاز را آزاد می کند.
اکسیدان های سنتی: واکنشهای شیمیایی خشونت آمیز ممکن است در تماس با احتراق ، کاهش عوامل و غیره رخ دهد ، اما واکنش آنها را می توان تحت شرایط خاصی (مانند دما ، غلظت و غیره) کنترل کرد.

2. مقایسه ایمنی
اشتعال پذیری و انفجار
پراکسیدهای ارگانیک: بیشتر پراکسیدهای آلی به سرعت سوزاندن و سوزاندن هستند. در حین ذخیره سازی ، حمل و نقل و استفاده ، پس از مواجهه با درجه حرارت بالا ، اصطکاک ، ضربه و سایر شرایط ، ممکن است باعث انفجار شود.
اکسیدان های سنتی: اگرچه تا حدودی قابل اشتعال و انفجار هستند ، اما شرایط احتراق و انفجار آنها ممکن است سختگیرانه تر از پراکسیدهای آلی باشد.

سمی
پراکسیدهای آلی: برخی از پراکسیدهای آلی برای پوست انسان ، چشم و دستگاه تنفسی سمی و تحریک کننده هستند. گازهای سمی یا دود نیز ممکن است در هنگام تجزیه تولید شود.
اکسیدان های سنتی: برخی از اکسیدان های سنتی نیز سمی یا خورنده هستند ، اما در شرایط استفاده و ذخیره سازی عادی ، سمیت آنها نسبتاً کم است.

ذخیره و حمل و نقل
پراکسیدهای آلی: شرایط ذخیره سازی و حمل و نقل ویژه مانند درجه حرارت پایین ، جلوگیری از نور ، رطوبت و غیره مورد نیاز است. علاوه بر این ، لازم است که از تماس با اسیدها ، قلیایی ها ، ترکیبات فلزی و غیره نیز جلوگیری شود.
اکسیدان های سنتی: اگرچه آنها به شرایط ذخیره سازی و حمل و نقل خاصی نیز نیاز دارند ، ممکن است نیازهای ذخیره و حمل و نقل آنها نسبت به پراکسیدهای آلی آرام تر باشد .